Dagboek

Blauw licht

( 1940 )

Op onze tramlijn is sinds enige maanden de lamp op het voorbalkon bedekt door een blauwe kap, met zeer fijn gaaswerk omwikkeld. Hierdoor hoeft deze lamp tijdens de avond- en nachtritten rit niet uitgeschakeld te worden en heeft de bestuurder toch geen hinder van het licht.

Toen ik mij vanavond, rillende van de kou, op het voorbalkon huiswaarts begaf stapte aan een halte een jongeling met zijn meisje op hetzelfde balkon. Al spoedig ving die niet te definieëren conversatie aan die, hm.. nou... zo oud is als de wereld zelf. Handjes vasthouden en zoete woordekens... die altijd actueel blijven.

Bescheiden staarde ik dan ook, evenals de bestuurder, star door de voorruit.

Plotseling vroeg de jongeling: "Zeg bestuurder, wat is dat blauwe ding eigenlijk ?"

De bestuurder, die blijkbaar meende dat men Amor niet mag afleiden, antwoordde kort: "Dat mijnheer, is een spiraalkacheltje voor verwarming op het voorbalkon."

"Verbazend attent", prees de jongeling, "de warmte die dat kleine ding uitstraalt is inderdaad goed merkbaar. Het is hier behagelijk."

De lieftallige jongedame, die zelfs haar bontje losknoopte, beaamde dit uitvoerig.

Even staarde ik het tweetal nieuwsgierig aan en nam me voor om bij thuiskomst toch eens na te lezen onder welk soort suggestie dit eigenlijk behoort.

Ik vroeg me in stilte af wat het, in hoger sferen zwevende tweetal toch wel gevoeld zou hebben als de bestuurder bijvoorbeeld...

Logo Gele Tram