Meyendell

Wat is onze Nederlandse taal toch rijk aan fraai klinkende woorden. Nog onder de indruk van het Avondblad waarin ik tal van zoetklinkende uitdrukkingen heb gelezen, zet ik mij neer om de ervaringen van deze dag aan het dagboek toe te vertrouwen.

Een clubje van vier personen, twee dames en twee heren, behangen met kampeer- en picnic benodigdheden, stapte vanmorgen in mijn wagen.

Met de houding en gebaren van de Altruïst (ik ben trouwens in dit opzicht gerenommeerd) vroeg ik, zonder enige intimidatie: "En, dames en heren, waar is de reis heen ?"

Met een air alsof haar onschuld belaagd werd, zei één der dames op grauwende toon: "Dat gaat jou toch zeker niets aan", om direct daarop in de rede te worden gevallen door één van beide heren, die met bijtend sarcasme opmerkte: "Moet meneer de conducteur misschien ook weten wat we gaan doen?"

Objectief beschouwd (en dan hoeft men niet eens een man van kleine proporties te zijn) kon men hun houding jegens een conducteur in functie, niet anders beschouwen dan de definitie van indirecte agressie.

Bedeesd (ofschoon ik niet erg sympathiseer met passiviteit) maakte ik hen opmerkzaam op het sectie-tarief en verzocht hen deswege beleefd excuus voor mijn invasie.

Het bleek dat mijn passagiers naar de duinen in Meyendell gingen.

Kijk, dacht ik, ben ik nu als conducteur verplicht om deze lieden onder deze omstandigheden attent te maken op die prachtige mooie onweerskoppen in het zuidwesten die, te zamen met de windrichting, een zwaar onweer aankondigden - terwijl in deze duinen niet gekampeerd mag worden?

Gedecideerd besloot ik het niet te doen. Mijn geïncrimineerde opmerking, die geenszins inmenging in hun aangelegenheden beoogde, had me reeds één koude douche bezorgd en ik huiverde voor een tweede.

En... tenslotte de beslissing betreffende non-interventie was nu aan de op komst zijnde onweersbui.

Daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen dat ik gedispenseerd ben de wet die wil dat vergissen menselijk is, maar ik voor mij... ik heb tenminste nog nooit van démissionaire natuurelementen gehoord en dan... kon ik het proces van eliminatie gerust aan hen overlaten.